جانانم آرزوست

برکف گرفته جانم و جانانم آرزوست

دل را ،به یار دادنِ چندانم آرزوست.

بغضم ،گرفت راه نَـفَس در فراقِ دوست

بارانِ ابرِ مانده به چشمانم آرزوست.

مهمان دیده ام شو و دیدار تازه کن

کان نکته های دلکشِ پنهانم آرزوست.

بر من مپیچ ؛سلسله ی باورِ قدیم

اندیشه های تازه و عریانم آرزوست.

مردن به تنگنای غریبی نه کارِ ماست

منصور وار مرگِ به میدانم آرزوست .

خاموش و غمگینانه و پنهان نمی روَم

نشیب و فرازِ رودِ خروشانم آرزوست .

دریاییم ، به ساحل غمگین مرا چه کار؟

موج بلند و پهنه ی توفانم آرزوست .