زینب (س)
امام حسین (ع)
روز تـــاریخی عــاشورا
روز تـــاریخی عــاشورا گــذشت
سـرگذشت عشـق بود ، اما گذشت
مـی کشـان افـتاده و سـاقی نـماند
جـرعه ای در سـاغری باقی نـماند
جــام های وصل را نوشیده اند
جامه های خون به تن پوشیده اند
عـاشق و مـعشوق یکـجا ، سـوخته
سـاخته با سـوز دل تـا سـوخته
های و هویی نیست سوی هو شده
از من و ما رفته یکسر او شده
هم سبو بشکسته ، هم خُم ریخته
مه خسوف آورده ، انجم ریخته
پاره پاره ، عاشقان سینه چاک
سینه های چاک و چون آیینه پاک
پیکر قرآن ناطق ، چاک بود
ناطق قرآن ، به روی خاک بود
ســــینه ها بــر تــیرها آمـــاج شــد
بـــــاغ ســر ســبز ولا تــاراج شــد
هـر چـه گـل ، در بـاغ یکسر چیده شـد
بــزم عشــق و عـاشقی بـرچـیده شـد
بـاغ عشـق است و گـلش نـاچیدنی است
گـر چـه یک گـل هم ندارد ، دیدنی است
بسکــه بـد مشـتاق ، از بـاغ جـنان
بـاغبان آمــد بـه سـیر گـلستان
آمــد ، امـا طـاقت دیدن نـداشت
رفت و بـاغ خود به بلبل واگذاشت
بـلبلی ، دل سـوخته ، جـان سـوخته
آشــیان او ، چــو بسـتان سـوخته
چـون نسیمی ، رو به سوی باغ کرد
دشت را چون لاله ها پر داغ کرد
با چــراغ اشک ، گــرم جسـتجو
خـاک را بـا یـاد گـل می کرد بو
تـاب دیگــر در تــن بلبل نبود
بوی گـل می آمد ، امـا گـل نبود
نـاگــهان از زیــر شـاخ و بـرگها
داد گـل آوا ، که ایـن سـویم ، بیا !
آمـد و زد شـاخه ها را بـر کــنار
کم کم آن گم گشته گردید آشکار
یـافت آن گـل را ، ولی پرپر شـده
پـاره پـاره پیکری بی سـر شـده
داغ لاله ، در بـر گـل جـا گـرفت
کــار عشـق و عـاشقی بـالا گـرفت
دیـد آن تـن ، زخـم پـا تا سر شده
آســمان عشــق ، پـر اخـتر شـده
گــفت : آیـا یـوسف زهـرا تـویی ؟
آنکـه مـن گـم کـرده ام آیـا تـویی؟
ای گُلم ! ای هر چه گل پیش تو خار
زخم تو چون درد خواهر ، بی شمار
جای سالم از چه در این جسم نیست؟
باقی از این جسم غیر از اسم نیست!
پای تا سر ، غرقه در خونی چرا ؟
آفــتاب مــن ! شــفق گونی چـرا ؟
ای کــتاب ! ای مــعنی امّ الکـتاب !
از چه گشتی فصل فصل و باب باب
عـاشقان را بـعد تو آوازه نیست
در کـتاب عـاشقی شـیرازه نیست
ای شـده با خـون ، نـمازت را وضو
تــا قــیامت آب شـد ، بـی آبرو
از نــمازت سـر بلند اهــل نــماز
بـلکه مسجود از سجودت سر فراز
ای تـرا صد چشمة جوشان ز خون
زخـم تـو بـیرون و زخـم مـن درون
رفــتم و بــاشد ، بــهنگام ســفر
جان به پیش این تن و تن ، پشت سر
مـی نهم در ره گـر ایـن هـنگام ، گـام
مـی کنم روز عــدود در شـام ، شـام
نـاگهان آن طفل دْردانه رسید
بلبل و گل بود ، و پروانه رسید
شاعر:علی انسانی
خداحافظ
خداحافظ ای برادر زینب
به خون غلطان در برابر زینب
خداحافظ ای جوانی زینب
سلام ای قد کمانی زینب
بیاد لبت دیگر آب و ننوشم
برادر جان بی تو خانه به دوشم
سرت رفته نوک نیزه عدوان
تنت گشته طعمه سم اسبان
به درد و غم و ابتلا می روم
دریغا که از کربلا می روم
در اینجا مرا خون دل توشه بود
نگاهم بر این قبر شش گوشه بود
خداحافظ ای خاک پاکِ حسین
انیسِ تن چاکُ و چاک حسین
خداحافظ ای قرار و شکیبم
خداحافظ ای حسین غریبم
خداحافظ ای وادی علقمه
خداحافظ ای گریه فاطمه
خداحافظ ای سرو خونین بدن
خداحافظ ای قاسم ابن الحسن
خداحافظ ای تشنه در موج یَم
خداحافظ ای دست و مشک و عَلَم
خداحافظ ای ناله ی آه و آب
خداحافظ ای شیر خوار رباب
خداحافظ ای خیمه پر ز دود
خداحافظ ای یاسهای کبود
خداحافظ ای دامن سوخته
به صحرا روان با تن سوخته
خداحافظ ای کودکِ اشکبار
غریبانه جان داده در زیر خار
خداحافظ ای برادر زینب
به خون غلطان در برابر زینب
خداحافظ خیمه های سوخته...
خداحافظ علقمه...
امان از دل زینب
هر وقت سیلی خوردی بگو یا زهرا
هر وقت بی یاور شدی بگو یا حسن
هر وقت آب خوردی بگو یاحسین
اما اگر تشنه شدی ، آب نخوردی ،
دستتو بستند ، بی یاور شدی ،
سیلی خوردی بگو امان از دل زینب
رنگ گل را ارغوانی کرده است
هست عشق دلبریت، عشق او
صبر زانو می زند در پیش او
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد
زن مگو بنت الجلال اخت الوقار
زن مگو عرش خدا را قائمه
یک محمد یک علی یک فاطمه
وفات حضرت زینب(س) تسلیت باد
بچه هــای مــن آماده ولی .... تو اِذن نـــدی ... انصافــــــ کجاست
بچه هام میگن مثل اکبرش ما کشته نشیم .... انصافــــــ کجاست
اگه مثل لیــــلا داغ جَـــون نبینم .... انصافــــــ کجاست
اگه تو بری و تو خیمه ها بشینم ... انصافــــــ کجاست
اگه اینه رسم خواهری برادرم .... باشه اما فردا چی بگم به مادرم
مَردا و برن و این گُلا توی خیمه بشینن ... انصافــــــ کجاست
میمیــرم اگه دستای منـــو بسته ببینند ... انصافــــــ کجاست
ازشون بگیری سعادتِــــ شهادتـــــ ... انصافــــــ کجاست
میمیرن اگر که با من بیان اسارات ... انصافــــــ کجاست
من فدای خشکی لبت برادرم ... نگو اینه سهم زینبت برادرم
پیش بچه هـام آتیش به دل خواهــر بزنی ... انصافــــــ کجاست
زنده باشن و پیش چشمشون پر پر بزنی ... انصافــــــ کجاست
اگه با تو امشب پیش خدا نباشم ... انصافــــــ کجاست
اگه روز محشـر با شهـــدا نباشم ... انصافــــــ کجاست
اگه اینه رسم خواهری برادرم ... باشه اما فردا چی بگم به مادرم
راهیشون کن تا یه کم ادا شه دین من ...التماس خواهر و ببین حسین من
